Seguidores

viernes, 31 de enero de 2025

Mis sueños no terminan aquí!

Sigo improvisando sueños, 
huyendo de rastros de dolor.
Probando nuevas alegrías,
recetas de un rito sanador.

Pero el largo pasillo de los años,
deja marcas y recuerdos. 
Justo pago a los extraños, 
pactos, tratos y acuerdos.

Busco miradas en el espejo,
que ven lo que nadie ve.
Él me regala un consejo, 
¡Mira cómo sólo yo sé!

El templo de la memoria, 
frontera de luces y sombras.
Abrazo ganador de la historia, 
canto de un millón de alondras.

Mi sombra me aconseja vivir,
en el cielo de las estrellas. 
Si tengo que volver a morir,
dejaré que decidan ellas.

Mis sueños no terminan aquí,
en este desierto de las cosas.
Hice tratos con la historia, 
desde el día en que nací.

Hoy me pierdo en los caminos,
caminos que ya recorrí.
A saber cuál de mis destinos,
será el que me lleve junto a ti.

©️ILS2025

jueves, 16 de enero de 2025

Mi persona favorita!

La lotería de los nacimientos, 
contigo me tocó de pleno.
Hoy chapoteo en alegría,
mezclando sueños con sifón.

Ya no le temo a la muerte, 
ni a los miedos que me acosan.
Mi felicidad ya está repleta. 
¡Me ha bendecido la suerte!

Juego entre nubes de algodón,
hago caminos que llegan al cielo. 
Quiero que veas la alegría, 
que late en mi corazón. 

Te haré muecas y carantoñas,
nos llenaremos de pintura.
Si me muero cuando sonríes,
¡Imagina cuando me llames abuelo!

Te perseguiré por el pasillo,
habrá gallinita ciega sin parar.
Haremos una casita de madera,
o veremos los cometas pasar.

Hoy mi mundo gira en armonía,
y se refleja en la mirada, 
¿Ves como mi corazón se agranda?
¡Eres justo lo que soñaba!

#ILS2025



jueves, 2 de enero de 2025

Panexírico a Francisco Domínguez

Seica que hoxe nos deixaches,
e coido que me costa falar. 
Por iso deixarei escrito na historia, 
o que me está custando levar.
Cando non te vexa onde sempre,
e cando non senta o teu estar,
pecharei moi forte os ollos,
ata que che vexa chegar.

O teu camiño foi exemplo, 
exemplo de sabiduría e querer.
Soubeches estar en cada intre
onde debías estar.
Serio, alegre, e boa persoa, 
recto, agradable, e moi ameno.
Amigo de todo o mundo,
bo pai, bo abó, e mellor compañeiro.

Hoxe Ribeira perde un veciño,
hoxe Vigo perde un traballador.
E hoxe todos temos un recordo que no corazón queremos gardar.
Recordo do que fixeches, 
do que estabas a facer e sobretodo que deixastes sen rematar.
Eu perdo un amigo, un cuñado 
e un mellor compañeiro.
Ben sei que o teu baleiro será grande, e teño dúbidas de como o poderei encher.
Hoxe vouche chorar, e gardar o teu recordo, ao carón de todoslos bos recordos que che teño.

¡Hasta sempre Quico, 
Quérote!